NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
103 - (2454) حدثنا
زهير بن حرب.
أخبرني عمرو
بن عاصم الكلابي.
حدثنا سليمان
بن المغيرة عن
ثابت، عن أنس
قال:
قال
أبو بكر رضي
الله عنه، بعد
وفاة رسول
الله صلى الله
عليه وسلم،
لعمر: انطلق
بنا إلى أم أيمن
نزورها. كما
كان رسول الله
صلى الله عليه
وسلم يزورها.
فلما انتهينا
إليها بكت.
فقالا لها: ما
يبكيك؟ ما عند
الله خير لرسوله
صلى الله عليه
وسلم. فقالت:
ما أبكي أن لا أكون
أعلم أن ما
عند الله خير
لرسوله صلى
الله عليه
وسلم. ولكن
أبكي أن الوحي
قد انقطع من
السماء.
فهيجتهما على
البكاء. فجعلا
يبكيان معها.
{103}
Bize Züheyr b. Harb
rivayet etti. (Dediki): Bana Amr b. Âsim El-Kilâbi haber verdi. (Dediki): Bize
Süleyman b. Muğire Sâbit'ten, o da Enes'den naklen rivayet etti, Şöyle demiş;
Resûlullah (Sallallahu
Aleyhi ve Sellem)'in vefatından sonra Ebû Bekr (Radiyallahu anh) Ömer'e:
— Haydi Ümmü Eymen'e
gidelim. Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) onu nasıl ziyaret ediyordu
ise, biz de ziyaret edelim, dedi. (Ebû Bekr demişki) Ona vardığımızda ağladı. Ebû Bekr'le Ömer:
— Niye ağlıyorsun? Allah'ın nezdindeki (makamı)
Resulü (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) için daha hayırlıdır, demişler. Ümmü Eymen
:
— Ben Resûlü (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) için
Allah indindeki (mertebesi) 'nin daha hayırlı olduğunu bilmiyorum diye
ağlamıyorum. Velâkin Semâdan vahy kesildi de ona ağlıyorum, demiş; böylece her
ikisini ağlamaya heyecanlandırmış. Onunla birlikte onlar da ağlamaya
başlamışlar.
İzah 2455 te